woensdag 5 januari 2011

Verliefd op een narcist

Het patroon in een liefdesrelatie met een narcist is altijd hetzelfde. In het begin is hij geweldig en juist omdat hij zo leuk is word je al snel verliefd. Als hij je eenmaal 'in zijn ban' heeft, dan ben je gemanipuleerd en bewust afhankelijk gemaakt van elke twist van hem. Hij heeft je laten geloven in 'de perfecte liefde en de geweldige liefde' die je in het begin zag. Wat in het begin zo mooi leek te zijn, veranderd echter langzaam maar zeker in een complete tirannie.


Als je verliefd bent geworden op een narcist ben je verliefd geworden op iemand die een vals gevoel van eigenwaarde heeft, die arrogant is, een sterke behoefte aan adoratie heeft, altijd gelijk wil hebben, die veel te veel aandacht eist, die niet kan kalmeren en die al je toewijding, bewondering en aandacht opeist.


Als je verliefd bent geworden op een narcist maakt het niet eens uit hoeveel je van jezelf geeft, het zal nooit genoeg zijn. Het zal nooit voldoende zijn. Het zal nooit goed genoeg zijn. Het gat in de narcist is zo groot en zo diep, dat het in veel opzichten een bodemloze put is.


Als je verliefd bent geworden op een narcist, ben je gevallen voor iemand die vaak heel charmant overkomt. Hij kan zich op manieren gedragen die oh, zo liefdevol lijken. Echter, hij geeft alleen maar aandacht om aandacht terug te krijgen. Het is berekenend.


Als je verliefd bent geworden op een narcist, ben je gevallen voor iemand die voortdurend eist dat je voldoet aan zijn behoeften. Hij verwacht dat je weet wat zijn verlangens zijn, zonder het te vragen en vindt dat zijn behoeften vóór die van jezelf gaan. Hij manipuleert om te krijgen wat hij wil en hij verwacht gunsten, waarvoor hij niets terug zal geven.


Als je verliefd bent geworden op een narcist, dan zoekt hij je aandacht op indirecte manieren. Hij moet het middelpunt van de belangstelling zijn, hij is op zijn zachts gezegd snobistisch en een grote opschepper. Hij verwacht dat je hem steeds openlijk bewonderd.


Als je verliefd bent geworden op een narcist, ben je gevallen op iemand die zeer kinderachtig kan doen en snel gaat zitten mokken of zeuren. Hij raakt snel overstuur en wordt boos als hij geconfronteerd wordt met zijn gedrag of wanneer hij iets ziet als kritiek of verwijten.


Als je verliefd bent geworden op een narcist, ben je gevallen voor iemand die jouw gevoelens niet lijkt te (h)erkennen en je verlaagt en devalueert zonder de minste redenen. Hij is totaal egocentrisch en altijd met zichzelf bezig.



Als je verliefd bent geworden op een narcist raak je 'in de ban' van iemand die je eerst op een voetstuk plaatste en dan ineens steeds zal bekritiseren, beschuldigen, of kleineren. Hij wil continu de (seksuele)controle en hij wordt woedend op je, zonder reden.


Als je verliefd bent geworden op een narcist, zal hij je mishandelen door vaak koud, teruggetrokken en niet beschikbaar te zijn of door juist overdreven controlerend te zijn.


Als je verliefd bent geworden op een narcist kunnen de kritiek, beledigingen en het gebrek aan (emotionele) betrokkenheid je het gevoel geven afgewezen, gekwetst, vernederd, machteloos, beschaamd en boos te zijn. Dit kan leiden tot grote lichamelijke- en psychische problemen.

Als je verliefd bent geworden op een narcist was je verliefd op een illusie. Simpelweg omdat de liefde die je had gehoopt, er vanaf het begin nooit echt was en in de eerste plaats enkel en alleen diende om in de behoefte van de narcist te voorzien.

16 opmerkingen:

Anoniem zei

4 jaar geleden leerde ik mijn man kennen via internet. Toen we elkaar voor het eerst zagen was het liefde op het eerste gezicht, van beide kanten. 3 maanden later vroeg hij me ten huwelijk en een jaar later zijn we getrouwd. Na verloop van een tijdje begon de jaloezie. Als we in de auto zaten/zitten en ik kijk toevallig net de kant op waar op dat moment wegwerkers bezig zijn krijg ik te horen..........en zit er wat tussen. Als ik naar een bezinestation kijk die we passeren dan kijkt hij over mijn schouder mee waar ik naar kijk. Met als gevolg dat ik nergens meer naar durf te kijken. Volgens hem loop ik constant te flirten met iedereen.
Als ik iets aan heb waar je een klein beetje decollete ziet zeurt hij dat dat niet normaal is en dat ik een sloerie ben, weleens waar als grapje gezegt maar niet zo bedoeld.
Ik draag over het algemeen mijn haar in een staart, maar als ik het een keer los draagt terwijl ik niet met hem weg ga dan doe ik dat ongetwijfeld om te flirten, terwijl dat helemaal niet zo is maar hij ziet dat zo.
Ik heb 3 kinderen, 1 van 15, 1 van 7 en 1 van bijna 2. De 2 oudsten komen uit een andere relatie, de jongste is van ons samen. Met mijn oudste heeft hij totaal geen band, sterker nog ze zeggen het hoognodige tegen elkaar en dat is het. Hij heeft ook diverse keren gezegt dat ze hem niet mag omdat ze hem uitlacht, iets wat absoluut niet waar is. Van mijn dochter van 7 moet hij al helemaal niets hebben, als zij iets in zijn ogen verkeerd doet dan krijgt ze een grote mond, als het kind zich op dat moment wilt verdedigen, omdat het helemaal niet zo is of zo ernstig is als hij zegt dan blaft hij haar af. Zij eigen dochter daar in tegen mag alles en doet ook alles, er word dan gezegt van ze is bijna 2, ze snapt nog niet dat ze dat niet mag.
Tussen ons is er vaak ruzie omdat hij om het minste geringste boos word en ik daar tegen in ga. Ik krijg dan heel vaak naar mijn hoofd dat ik een "dom mens" ben of een "misselijk wijf" en dat ik de veroorzaker ben van al die problemen. Als ik dan zeg nou eh sorry maar waar er 2 kijven....zegt hij nee hoor het is jou schuld, het ligt allemaal aan jou. In de 3 jaar dat we getrouwd zijn heb ik diverse keren naar mijn hoofd gehad dat ik een k hoer ben, een teef, een afgelikte boterham, vieze slet, snol etc, en waarom......vanwege een kleinigheidje dat hij opblaast.
Een paar weken geleden gaf hij me tijdens een ruzie een onverwachte zet, die zo hard aankwam dat ik bijna op de grond viel, achteraf zegt hij hier over dat het maar een "zetje" was.
Hij gebruikt sinds een aantal maanden anabole steroiden, dit omdat hij superonzeker is en waarschijnlijk met zichtbare spieren over zijn onzekerheid kan komen maar ik weet dat je daar van agressief kan worden dus ik ben het daar niet mee eens maar daar heeft hij maling aan want hij doet toch gewoon wat hij wilt, zoals hij zelf zegt.
Ik weet eigenlijk niet meer zo goed wat ik hier mee aan moet. Mijn vriendin zei dat ik eens op internet moest zoeken naar geestelijke mishandeling en naar narcisten want volgens haar valt dit hier onder, kan iemand mij vertellen of dit ook zo is en heeft iemand misschien tips?

S

Anoniem zei

Nou meid. Ik ken het beeld als geen ander. Dit is een rasechte narcist. Dit zal in de loop van de tijd alleen maar erger worden. Jouw 2 oudste kinderen zullen nog veel meemaken met deze man. Wat gebeurt er als jij niet thuis bent? en zij wel?
Ik zou het met hem eens hebben over deze website als hij daar al aanwil. Want waarschijnlijk ligt het allemaal echt niet aan hem en zal hij nooit veranderen. Sterker nog het zal allemaal erger worden.
Als je twijfelt ga dan zelf hulp zoeken. Nu is het nog een "zetje".... die jij opgevangen hebt....

Anoniem zei

Je kunt natuurlijk denken aan een relatietherpie maar en echte narcist zal daar net op ingaan omdat hij dat immers niet nodig heeft. Narcisme is een contraindicatie voor een behandeling.
Narcisme is inderdaad een compensatie.
Het lijkt mij beter als je gewoon een punt achter de relatie zet want dit klinkt heel ongezond en hij is extreem egocentrisch, maar dat zijn alle narcisten als antisociale persoonlijkheden.

Anoniem zei

ook ik heb 12 maanden een relatie gehad met een narcist
ik wist het niet maar zijn gedrag stond mij niet aan.
als allereerste had ik hem ook ontmoet via internet ik was 16 hij vertelde dat hij 22 was
ik had een jaartje gelogen over mijn leeftijd, hij vertelde later dat hij 28was! ik schrok daarvan, maar goed ik had het gedaan want ik heb ook een jaartje gelogen. als ik nu 17 was dan had ik met een jaar bij hem kunnen wonen. ik heb een paar maanden bij hem geslapen door problemen .. en wat een hell in het begin was hij aardig maar na 3-4 maanden sloeg dat al gauw om. kreeg ook na 2weken dat ik met hem had een dure armband dat ik al dacht van dat is al erg snel. nougoed toen ik bij hem woonde voor een paar maanden , werd hij om alles boos. als er een kruimel op de grond lag . als er een druppel water op de grond lag.
als ik me eigen washand gebruikte was het opeens zijn washand.
ik mog niet meer om me heen kijken alleen maar naar de grond. als iik boodschappen ging doen en ik ging me opmaken dan dee ik dat voor de aandacht.ik moest mijn versieringen uitdoen navelpiercing oorbellen. want dat was voor de aandacht! ik was na 12 zo klaar mee dat ik het heb uitgemaakt.4maanden erna belde hij weer. en 2jaar daarna weer. en 6jaar daarna weer mij opgezocht via hyves. denk ik van goh wat een zielige mensen toch. maar trap er toch niet meer in. zijn familie maakte hij ook altijd zwart ook als ik erbij was.
vertelde hem 6maanden terug dat ik dat niet begreep en zielig vond voor zijn familie.. nou zijn moeder had hem veel geflikt.. maar ik geloof er niks van. heeft veel geld geleend van zijn ouders en betaald niks terug , hij gebruikt ze alleen maar voor als hij iets nodig had geld of eten . geld voor wiet. eten voor het geld wat hij niet meer had om eten te kopen omdat wiet op de eerste plaats stond. heb hem ook een keer 50euro in zn handen gegeven en vertelde 25 voor wiet voor je verjaardag tja wat een verjaardags kado, en 25 houden we over voor boodschappen.
oke! kwam die terug ik vragen waar is me 50 euro?! ja euh op! moesten we weer bedelen bij zijn ouders. ik was 16 ik had al weinig geld geen werk en hij was 28 met een uitkering

Evenwicht zei

Als gedragstherapeute kan ik zeggen dat je nooit mag toestaan dat iemand je geestelijk labiel maakt. Narcistische/ anti sociale persoonlijkheidsstoornissen zijn ontzettend moeilijk om mee te leven en kunnen hun naasten tot wanhoop drijven. Natuurlijk is het erg dat iemand een dergelijke stoornis heeft maar het is nog veel erger als jijzelf en je kinderen geestelijk beschadigd raken. Mijn advies: Start een nieuw leven voor jezelf en je kinderen. Geestelijke mishandeling wordt vaak onderschat en je bent verplicht aan je kinderen om deze in in een stabiele en veilige omgeving te laten opgroeien. Kom daarna eerst op kracht en vergroot je eigenwaarde/zelfvertrouwen evt. met behulp van een psycho- therapeut of coach. Volg een assertiviteitstraining. Dit is heel belangrijk om je evenwicht weer terug te vinden, weer in je kracht te komen en zelfkennis te krijgen. Als je zelf geestelijk sterker wordt zal je niet langer meer toloreren dat iemand je een slecht gevoel over jezelf geeft. En mocht je opzien tegen het alleen zijn, realiseer je dan er genoeg echte liefdevolle mensen bestaan die het beste me jou en je kinderen voor hebben. Je bent het waard! Heel veel sterkte en wijsheid want het is niet niks waar je in beland bent.

Sylvia28 zei

Ik heb zojuist eindelijk definitief gebroken met de narcist die vier jaar lang mijn leven verpestte.

Nooit kon ik zijn gedrag echt benoemen, maar na wat Googlen op je vriendin een teringwijf noemen kwam ik op sites over narcisme waar werkelijk alles overeenkwam met zijn gedrag!

De sites, waaronder deze, hebben mij doen inzien dat ik onmiddellijk moest breken. Dat wilde ik al zo lang, al jaren, maar ondanks alles hield ik nog van hem en dat hield me tegen daadwerkelijk de stap te zetten.

Al lezend ontdekte ik dat een narcist nooit van jou kan houden, en zo besefte ik dat mijn houden van-gevoel naar hem eigenlijk op niets gebaseerd was. In één klap was dat gevoel nu weg.

Jaren ben ik bezig geweest mij los te maken van deze man, en nu het me gelukt is, ben ik ter verwerking bezig mijn verhaal helemaal op te schrijven. Het wordt ontzettend lang en in losse stukjes plaats ik dit nu op een weblog, zoek maar even bij Weblogplaza naar narcisme.

Op die manier hoop ik alles te verwerken en anderen te steunen, want een narcist maakt jouw leven en jou van binnen helemaal kapot. Alleen lotgenoten kunnen elkaar hierin steunen, want buitenstaanders zullen nooit begrijpen hoe zoiets kan gebeuren.

Anoniem zei

Hoi,

Ik ben net nieuw hier op het forum, maar ik heb met verbazing én herkenning jullie verhalen zitten lezen.
Ook mijn vriend is (hoogstwaarschijnlijk) een narcist. En wat herken ik veel uit jullie stukjes. Het constant jaloers zijn, als je inderdaad je eens watleuker aankleed als anders, meeten iets er achter zoeken en je beschuldigen van vreemdgaan. Oojk de woorden die hij gebruikt k.thoer, slet enz. komen me (helaas) bekend voor. En dat van dat boos worden om een kruimel die op de grond ligt of een druppeltje water op de vloer. Ik heb het helaas ook allemaal meegemaakt. Maar ik bijna los van hem. Nog een paar weken en dan ga ik ik in mijn eigen appartement wonen. Ik heb de knoop doorgehakt en ga weg bij hem. Dan mag hij op zoek naar een volgend slachtoffer.
Maar ik kom er steeds meer achter, samenleven met een narcist is onmogelijk en dat zal nooit veranderen. Ook alles wat er fout gaat is altijd mijn schuld, nooit de zijne.
Ik kan niet meer. Het gevoel is weg en dat heeft hij aan zichzelf te danken.

Anoniem zei

Ik ben in een hel beland.Ben nu aan het herstellen van een relatie die 7 maanden duurde.Uitgeput,teleurgesteld,boos,labiel,kwetsbaar...Ja dat komt allemaal door die narsicstische klootzak van wie ik nog steeds hou.Want ja ze hebben ook een hele leuke kant,maar helaas die slechte kant wint altijd.Het was vanaf het begin gelijk heftig tussen ons,Hij wou me altijd zien,kon niet begrijpen dat ik ook een eigen leven heb,mn baan ,familie vrienden,dus ik zette alles aan de kant om hem te bewijzen dat ik 100% voor hem ga.Als ik ergens mee zat,was ik een jankerd,mocht mn gevoelens niet uiten,of werd ik gewoon genegeerd.Hij was altijd aan het woord.Als we ruzie hadden ging ik altijd met een rot gevoel naar huis,want uitpraten dat heeft toch geen zin volgens hem.en dat ging zo maanden lang door.Zoveel dingen opgekropt en nooit uitgepraat.Hij gebruikt ook drugs,vaker dan hij het wil toegeven kwam ik later achter.We kregen een keer zo heftig ruzie en ik zag zoveel woede in zn ogen en dacht..deze man is in staat om mij echt pijn te doen.Maand later heeft ie een asbak naar me gegooid,niet geraakt maar toch ,.stel je voor?Had daarna maand break genomen,,toch weer ingetrapt in zn praatjes..want dat kunnen ze zo goed INPALMEN.Maar als snel beon het weer..mij beschuldigen dat ik met mn exen naar bed ga,dat ik een hoer ben,klagen dat ik hem niet genoeg aandacht geef,als ik een grapje maak dan krijg ik de meest afschuwelijke dingen naar mn hoofd gegooid.Die man heeft me aan mezelf doen twijfelen,ik werd helemaal gek,gaf mezelf schuld van alles,werd paranoide ,sliep nauwelijks ,at nauwelijks..Hij liet me geloven dat ik een goed leven zou hebben met hem,dat ik niks tekort zou komen omdat hij eigen zaak heeft,dat ik moest veranderen en dat ik een probleem had en zsm therapie moet krijgen.Ben vaak bij hem weggelopen omdat ik niet wou dat het uit de hand liep,en ook vaak terug gekomen.Hij was mijn drugs,hoe slecht hij ook was,hoe gul.lief en teder hij ook kon zijn.Mij aan iedereen voorstellen,pronken met me,verwennen met van alles.Het zal wel een act zijn geweest.Hij heeft zich gevoed op mijn energie,ik liep soms met zelf moord neigingen.Laatste keer dat we elkaar zagen is ie helemaal doorgedraaid..hij heeft me geslagen.Terwijl we de hele nacht op waren en plannen hebben gemaakt hoe we onze relatie kunnen redden en had eindelijk een goed gevoel er over maar helaas..ik zit onder blaauwe plekken.Ben naar de psycholoog gegaan en alles verteld en die heeft het bevestigd..iets wat ik al dacht..Hij is een narcist,ga weg bij hem,red jezelf want dat wordt alleen maar erger.Ben helemaal leeg nu.ik mis hem,zn knuffels,sex was ongelooflijk goed,zijn aanwezigheid,zijn verschijning,,het is een knappe man..maar oo zo slecht.Heb een berichtje van hem gehad ..hoe het gaat en of ik nog pjn had,heb hem genegeerd.Met moeite.Ik probeer nu hard aan mezelf te werken,want als ik nu terugval...kom ik er nooit meer levend uit

Anoniem zei

ja ik ken het.
Het 1e bericht kwam van mij. We zijn inmiddels uitelkaar en liggen in scheiding. Hij heeft ondertussen alweer een andere vriendin versleten waar het ook niet mee werkte. Iedere keer wanneer het slecht ging tussen hun zocht hij contact met mij. En iedere keer liet ik hem weer toe, hoe dom kan je zijn, en iedere keer was ik degene de een trap na kreeg.
Maar niet meer, gevoel is ondertussen weg, ook vanwege het vele lezen over narcisten. Ik baal zo van mezelf dat ik het iedere keer weer toe heb gelaten maar ik dacht dat dat kwam omdat ik van hem hield, maar zoals ik overal lees moet je het zien als een verslaving. Ik loop inmiddels bij een maatschappelijk werkster omdat ik het zelf allemaal niet meer op kan lossen. Mijn moeder is ondertussen totaal onverwachts overleden dus dat kwam er ook nog eens bij en het is teveel om te moeten verwerken. Ben op en weet het soms niet meer.
Ik hoop dus ook dat dat wel gaat lukken met de maatschappelijk werkster en ga op advies toch maar eens informeren naar een assertiviteitscursus want ik vrees dat het anders niet gaat lukken.
Bedankt voor de reakties allemaal....

gr S

adagio zei

Lieve mensen,
Allereerst is het van belang te beseffen dat we een ware zelf en een persoonlijkheid hebben. Je ware zelf ben jij echt; je persoonlijkheid geschapen door je verstand is een illusie. Als je hier bewust van bent is het ook duidelijk dat wij allemaal een rol spelen; de rol van onze persoonlijkheid of ons ego. Ons verstand en ons denken heeft deze rol vorm gegeven. Als je helemaal opgaat in je rol en je hiermee identificeert heeft je ego de overhand en kun je dus krankzinnige situaties krijgen. Narcistisch gedrag is maar één van de vele vormen van krankzinnigheid. De hele wereld (machthebbers, graaiers, criminelen enz.) zit vol met onbewuste mensen; ego’s dus. Om bewust te worden en dus dichter bij je ware zelf te komen hoef je alleen maar aanwezig te zijn (in het nu te leven). Een tip om jezelf los te maken van een onophoudelijke gedachtestroom (een zgn. negatieve spiraal) is om je gedachten waar te nemen (of te observeren); hierdoor wordt je denken ontkracht. Graag wil ik ook adviseren om het boek “DE KRACHT VAN HET NU” van Eckhart Tolle te lezen. Dan zul je zaken herkennen en inzichten krijgen; iedereen kan bewust worden als je dat tenminste wilt.
Veel bewuste groetjes.

Anoniem zei

Ik heb ook via internet een narcist leren kennen.
Binnen 9 weken had ik hem al door,want ik voelde mij ongelukkig en genegeerd.
De lijst van "hoe herken je een narcist" was op zijn lijf geschreven.

Ook heb ik een forum gelezen waar ook ene "Fidel" als narcist uitleg geeft over zijn "Narcist zijn"...

http://forums.zita.be/showthread.php?t=128861&page=9

Leer en lees en laat je nooit meer vangen..

Ga je geluk tegemoet en richt je op je eigen sterkte en kracht.

Anoniem zei

Ik heb 1 jaar een relatie gehad met een narcist. 3 weken geleden barste de bom. We zagen elkaar nog amper en ik deed er alles aan te zorgen voor een romantische zaterdagavond.

Mijn vriend wilde echter opnieuw liever naar zijn vrienden en omdat ik daarop reageerde, werd hij mega boos, heeft hij mij 2 dagen genegeerd en gevraagd niet bij hem te slapen. Het voelde alsof mijn hart uit mijn ziel werd gerukt.

De maandag belde hij me dan alsof er absoluut niets aan de hand was. Ondertussen stonden we op het punt te gaan samenwonen en had ik al mijn appartement opgezegd.


Gelukkig heb ik dit tijdig kunnen intrekken, dit zonder dit met hem te overleggen. Gezien onze ruzie was ik niet van plan alles voor hem op te geven.

Toen hij dat nieuws vernam werd hij razend kwaad. Dat ik mijn staart introk, ik koos voor mezelf, enz.

Drie weken heb ik afgezien, negeerde hij mij, zag ik hem amper. Ik hou nog zoveel van hem dus ik ging eraan kapot. Tot ik vorige week duidelijkheid vroeg en hij zei dat hij het geen kans meer kon geven gezien we teveel ruzie hadden.

Sindsdien ben ik beginnen lezen over narcisme en erken ik bijna alles in onze relatie. Mijn vriend was getraumatiseerd door zijn jeugd, was heel ijdel en knap maar vertelde me vaak hoe onzeker hij was.

Ik voelde me altijd onrustig in de relatie en kon nooit goed zeggen waarom, ik werd paranoia en begon echt te denken dat ik gek werd.

Als ik hem vroeg om rekening te houden met mijn agenda om afspraken te maken, kreeg ik het verwijt een jaloerse te zijn die hem enkel voor haarzelf opeiste.

Hij paste zich bijna nooit aan aan mij, ik zou bij hem zijn ingetrokken omdat we veel samen waren maar mocht bijna niets van mijn eigen spullen meenemen. Het was achteraf gezien een heel eenzijdige relatie.

Communicatief ging ik eraan tenonder, ik kon niet doordringen tot hem, hij zei dat hij ruzie maakte haatte en daar niet mee omkom.

Er staan ook nog spullen van mij bij hem maar die geeft hij nu niet terug, heeft het zogezegd te druk. Ook in zijn sms vind je geen enkele emotie. Dit doet me veel pijn en ik blijf maar door mijn hoofd gaan hoe het komt dat ik dat allemaal niet gezien heb.

Ik hoop dat het besef komt bij mij dat het niet mijn schuld is. Ook mijn omgeving bevestigt me dat ze zijn reacties van de voorbije weken ook nooit zo hadden gezien in hem.

S nachts droom ik er nu nog van, het is allemaal zo vers. Dan wil ik hem s morgens opbellen en vragen mijn spullen terug te geven en toch proberen om enige emotie te herkennen.

Ik hoop dat ik erdoor raak.Rationeel weet ik nu hoe het in elkaar zit.Nu nog mezelf vergeven.

groetjes

S

Mopje zei

Ik ging tussen de middag naar huis, omdat mijn vriend bij me had geslapen... en vannacht was ik schijnbaar weer erg vervelend volgens hem, dus ging ik even vragen hoe het was met 'm.

Kreeg gelijk naar mijn hoofd geslingerd dat ik vannacht super vervelend was en diagonaal in bed lag.. en dat ik chagrijnig was...dat ik 'm gestompt had. Ja tuurlijk als hij om 1 uur in de nacht ineens een joint gaat roken?! en ik sliep al een uur.. (ik woon op een kamer van 20m2)Ben gedegradeerd van een 4 kamer flat naar 1 kamer!
Had al een aantal keer aangegeven dat ik dat niet erg prettig vind aangezien het 1 kamertje is... Je mag best bij me logeren, maar op 1 kamer vind ik het moeilijk... en helemaal als ie geen werkt heeft en "het systeem negeert" geen eigen kamer of huisje heeft, moet je ook rekening houden met mij.. Ik WERK 40 uur per week en het huishouden, eten koken gaat ook door. Ik ben altijd té druk volgens hem. "Dan ga je weer daarheen en dan ga je weer naar hun.. .Een vriend die ik al vanaf m'n 12de ken en wekelijks als "het mag" heen ga. Hij denkt dat ik hele andere dingen uitspook. Ik ga niet een goeie vriend opgeven, omdat hij het RAAR vind.
Ook zoiets, we hadden afgesproken bij zijn ouders thuis, want die waren op vakantie, maar ik kwam van een andere kant (was op de fiets) en dat vind ie dan ook raar, dat ik anders dan anders ben gefietst...dan is het gelijk "Waar kom jij vandaan?" Waar ben je geweest? Kom je wel van thuis?
Grrrr
Als ik bij mijn moeder ga eten is het: "Weet je zeker dat je bij je moeder gaat eten?"

Op een gegeven moment ga je ook aan jezelf twijfelen of je niet GEK bent ofzo..
Heb serieus bij een psycholoog gezeten en na 3 gesprekken was het klaar, omdat er met mij niks aan de hand is...
Vervolgens ben ik op internet gaan kijken onder narcisme.. En ja hoor! Bevestiging! Mijn vader is er 1 en mijn "ex"vriend ook!
Het ergste is nog dat ik op zulke mannen val!
Alles is altijd mijn schuld en houd geen rekening met hem en zijn gevoel.
Hij geeft aan dat ie het niet leuk vindt als ik 's avonds heb afgesproken dus ben ik minder gaan afspreken met vrienden (DOM) Als ik dan wel weer 's wegga, hebben we de volgende dag bonje, omdat ie toch gezegd had dat ie het niet leuk vind als ik ga socializen... WTF
En inderdaad als je er een keer "leuk" uitziet.... "Voor wie zie je er zo leuk uit?'" "Waarom ben je zo opgemaakt"
Ga je wel een vriendin naar de bios...
ik kan gewoon niet mezelf zijn.
Als ik dat wel ben, doe ik raar.

Btje rommelig verhaal, maar het zit me hoog!

groetjes Mopje

Anoniem zei

1/2
Ook ik had een relatie met een narcist, waarvan wij 2 jaar hebben samengewoond. We zijn vandaag precies 1 maand uit elkaar, maar ik heb het er verschrikkelijk moeilijk mee.

Het begin van onze relatie was geweldig, hij stond onverwachts voor mijn deur met een ontbijtje, bos rozen, nam me overal mee naartoe, gaf complimentjes, was geinteresseerd, kon met hem lachen, urenlang praten, hij kwam gevoelig over etc. Etc.

Hij is een leuke man om te zien, heeft een vlotte babbel, ik voelde me goed bij hem: op mijn gemak. Ik had het gevoel dat hij het beste bij mij naar boven haalde.

Maar toen we samen een huisje kregen sloeg alles om. Als ik met vriendinnen uitging was ik uit op aandacht, ik was een slet, hoer, goedkoop, het was van mijn gezicht af te lezen dat ik op seks met vreemde mannen uit was. Op een gegeven moment verstopte hij mijn autosleutels als ik de deur uit wilde. Of hij ging zelf de deur uit met mijn auto als ik onder de douche stond, zette zijn telefoon uit en kwam gewoon niet meer thuis. Daar zat ik dan. Zo hield hij me thuis. Of opsluiten op de slaapkamer als ik bezig was mezelf op te maken. Mijn telefoon meenemen en portemonnee meenemen. Zulke streken.. Abnormaal vond ik het. Hij zag het als geintje, en dat ik me geen rare dingen moest laten aanpraten door anderen wat wel of niet normaal was. Ik ben toch 29? Ik kon toch zelf wel denken? Ik hoefde toch niet dezelfde mening als anderen te hebben? Ik was toch geen schaap? Ik hoefde toch niet de vuile was buiten te hangen voor aandacht? Ik heb me zoveel dingen laten aanpraten..

Ik heb een paar keren geprobeerd om mijzelf aan te melden bij een sportschool, ook dat was volgens hem puur omdat ik een geil ongeleid projectiel ben die alleen maar uit is op seks met onbekende mannen. Ziek werd ik van zijn gedachtes, van zijn uitspraken, ik had geen zin in discussies dus ik liet alles maar voor wat het was. Dan maar niet sporten.

Ik gooide alles naast me neer als hij iets wilde. Ik deed alles voor hem. Van A tot Z. Maar het was nooit genoeg. Nooit. Als we met z'n 2en aan tafel zaten was het: dit vreet ik niet, je hebt je best niet gedaan. Maar als zijn vrienden of familie mee aten was het: schat, wat heb je toch geweldig gekookt, waarop hij weer reactie kreeg dat hij zo lief is met zijn complimentjes.. Jaja.. Zonder gezelschap om ons heen was het verschrikkelijk.

Of die keer dat hij ineens weg was: hij was met vrienden op vakantie gegaan zonder wat te zeggen, we hadden niet eens ruzie gehad maar hij had zijn koffer gepakt en was naar Ibiza gegaan. Hij had zijn telefoon uitgezet en ik wist niet met wie hij was, wanneer hij zou terugkomen, ik wist niks. Daar zat ik dan ineens alleen thuis. Ik vroeg me af wat ik verkeerd had gedaan. En toen hij terugkwam van vakantie deed hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik moest me niet zo aanstellen ik was een jaloerse control freak die niet tegen spontane acties kon. Ik leek wel een autist volgens hem. Achteraf bleek dat hij die vakantie al 4 maanden geleden geboekt had.

Anoniem zei

2/2
Ook zoiets, altijd die wisselende vriendenkring van hem. Dan ging hij weer intensief met die om, dan weer 3 maanden met die, dan weer 2 weken met die, dan was die weer zijn beste vriend voor het leven die 2 maandenlang elke dag bij ons op de bank zat. Keer op keer mannen die in zekere mate tegen hem opkeken.
Maar de vriendschappen liepen altijd stuk, door mij natuurlijk, want ik versierde zijn vrienden, ik was wel het type dat een trio met zijn beste vriend zag zitten. Afschuwelijk, gek werd ik ervan!!

Hij praatte mij allemaal complexen aan, ik spoorde niet, was psychisch, ik moest niet denken dat ik lekker was met die kleine platte tietjes van me, een paard had nog kleinere tanden dan ik, ik was kinderachtig, hij lachtte me uit: vond me lelijk, ik had vieze uitpuil-ogen dus hij wilde me niet recht in m'n ogen aankijken. En zo kan ik nog wel -tig voorbeelden noemen.

Ik was altijd zelfstandig, onafhankelijk, ambitieus. En daar zat ik dan. Onzeker, afhankelijk van zijn plannen, zijn gedrag, 's morgens wist ik nooit wat voor dag het vandaag weer zou worden. Hij heeft me zo vaak vernederd, pijn gedaan, vooral geestelijk, maar ook lichamelijk. Ik liep bij hem weg, maar ik kwam altijd weer bij hem terug na zijn mooie praatjes, verklaringen, excuses. Dan had ik bijvoorbeeld 79 gemiste oproepen in 1 dag en -tig voicemails en smsjes of dat ik hem een kans wilde geven om te laten zien dat hij spijt had, dat het niet meer zou gebeuren. Iedereen verdiende toch een tweede kans? Ik was toch geen harteloze bitch? Blind was ik.

Een paar maanden geleden begon mijn achterdocht, hij had ineens vreemde streken.
Ik moest niet achterdochtig doen, niet jaloers, ik was obsessief, ik had geen leven, was teveel met hem bezig, de details. We hadden dagelijks (slaande) ruzie over waar hij was. Hij loog aan een stuk door. Kwam geen geld meer binnen. In het begin beheerde ik de rekeningen, hij had namelijk een schuld van 60.000 euro, ik had alles geregeld met de schuldeisers over het afbetalen, consequentie voor hem was dat hij niet veel meer te besteden had, en dat ik alles beheerde. Maar dat wilde hij al maanden niet meer, hij had zijn bankpasjes inmiddels al opgeeist, en ik had het zo gelaten. Maar hij betaalde niks meer, kwam weleens met schoenen van 600 euro thuis, altijd dure kleren, horloges. Allemaal voor zichzelf natuurlijk. Maar de rekeningen liepen door, en de deurwaarders bleven terugkomen. Hij betaalde niks meer. 4 weken geleden zei hij tegen me: ik zie het allemaal niet meer zitten, ik ga een weekendje met een vriend weg naar zee, even nadenken, mijn leven op een rijtje zetten.
2 dagen later belde ik hem, ik kreeg een Spaanstalige voicemail.
Na wat research bleek hij met een vrouw in Spanje te zitten. Een weekendje weg. Ik heb m'n kleren gepakt en ben weggegaan.
Hij heeft me nog geen ene keer gebeld, heb geen sorry gehoord. Hij was al maanden met haar bezig. Vorige week heeft hij haar ten huwelijk gevraagd. Ik ben er kapot van. Ik weet niet meer wat echt is en wat nep is. Ik heb alles voor hem gedaan, alles voor hem (op)gegeven. En nu zit ik op de logeerkamer van 2x2 bij mijn ouders. Zonder mijn spullen, zonder mijn auto. Hij wilt niets teruggeven. Ik ben eergister bij de politie geweest, zij willen en kunnen mij niet helpen om mijn spullen terug te krijgen. Hij heeft al m'n energie en levenslust opgezogen. Ik ben helemaal leeg van binnen. Zoveel dingen heb ik van hem gepikt. Ik zit met zoveel opgekropte woede en verdriet. Ik weet gewoon niet wat ik ermee aan moet. Wat ik met mezelf aanmoet. Mijn omgeving denkt dat hij een narcist is. Ik weet niet wat ik moet denken. Ik heb al een aantal foto's van zijn nieuwe liefde/slachtoffer voorbij zien komen. Ze zien er gelukkig uit samen. Ze gaan trouwen. 1 maand geleden woonde ik nog samen met deze man. Hij is een vreemde voor me. Ik denk dat dit nog een stapje verdergaat dan narcisme.

Anoniem zei

Ben sinds een week aan het lezen over Narcisme. Het is zo herkenbaar. Heb vorige week gezegd tegen mijn vriend waarvan ik denk dat het een Narcist is, waarmee ik samenwoon, dat ik definitief dit x bij hem weg wil. Hij is vol ongeloof, had het niet zien aankomen. Ben zijn liefde van zijn leven. Hij had alles voor me over. Na een relatie van 4 jaar ben ik langzaam gaan beseffen dat dit geen liefde is. Sinds we zijn samen gaan wonen is het helemaal erg geworden met zijn gedrag. In het begin zat hij ''niet lekker in zijn vel'', hij had liever dat ik thuis bleef, want hij was bang zichzelf wat aan te doen. Hij praatte vaak tegen mij alsof ik een klein kind was. Hij zei dat hij gehoord dat ik vreemd ging, later gaf hij toe dat hij dat had verzonnen. Zijn kinderen waren alles, al kwamen ze 1 x in de 2 weken, zijn kinderen moesten de grootste kamer, zij deelden hem immers? Die kamer moest dan ook perfect. Na een ruzie is hij een nacht op de fiets weg gegaan, nam de telefoon niet op. Ik hoefde niet naar een man te kijken of te praten. Iedereen wou me versieren of ik hen. Dit kwam doordat hij in zijn vorige relatie's bedonderd was zei hij. Daardoor was hij onzeker, en hij hield immers zoveel van mij? We verhuisden en ik dacht misschien wordt alles beter. Het werd alleen maar erger. De pc, als hij kwaad was dan rukte hij de kabel's er uit. Zo ook met de tv. Hij had het betaald werd er tegen mij gezegd. Als ik op een andere slaapkamer ging slapen omdat ik niet naast hem wou liggen, dan kwam hij steeds het licht aandoen, het dekbed van mij aftrekken. Altijd speet het hem, hij deed het omdat hij zo'n behoefte heeft aan aandacht dat hij zo deed. Als ik wat te leuk aangekleed was volgens hem ging ik op stap. De meeste vriendinnen waren niets, het idee dat de meesten ook nog niet eens een man hebben was ook niet goed. ''Mijn wereld'' werd steeds kleiner gemaakt. Voor de buitenwereld is hij de leuke joviale man. Als hij geld heeft mag, kan iedereen van hem lenen of geld krijgen. Hij komt attent over. Hangt me om mijn nek, zo verliefd is hij. Maar als hem iets even niet aanstaat, dan is het niet best.