maandag 3 januari 2011

Blijven voor de Kinderen

Je blijft omwille van de kinderen, je blijft om de kinderen de geborgenheid van twee ouders te geven maar in werkelijkheid, betalen de kinderen een hoge prijs voor hun ouders conflicten. De effecten die de destructieve relatie op jou heeft, maakt je al snel een ouder vol stress, ongeduld en frustratie. En, hoe je verder ook je best doet, ook dit heeft een zeer negatieve impact op kinderen.

Het eerste wat je jezelf moet realiseren is dat je niet weet hoe een eventuele verandering zal uitpakken. Je weet niet of verandering slecht is voor de kinderen. Je zou 's met een therapeut kunnen gaan praten om inzicht te krijgen, over hoe destructief de situatie is waar de kinderen zich nu in bevinden.

Jezelf in veiligheid brengen komt op de allereerste eerste plaats. Heel jezelf, geef jezelf wat tijd en kijk dan wat je kunt doen. Voor je kinderen is het allerbelangrijkste om tenminste één geestelijk gezonde ouder te hebben! Daar kun je aan werken! Niemand anders dan jij kan voor jezelf en de kinderen voor een veiligere omgeving zorgen, waarin jullie je wel geborgen en gewaardeerd voelen en waarin ieder zichzelf kan ontplooien!

Je kinderen beschermen

Wat kun je doen om je kinderen te beschermen? Waarschijnlijk verwacht je antwoorden als: liefde en aandacht natuurlijk, dat klopt - liefde en aandacht zijn voor ieder kind van essentieel belang Maar, als je die liefde en aandacht naar de praktijk vertaald er is nog een psychologische behoefte die essentieel is voor het emotionele welzijn van de kinderen dat is: "hun stem."

Wat je kinderen nodig hebben om psychologisch gezonde volwassenen te worden is het gevoel dat een kind er alle vertrouwen in heeft dat wat hij of zij zegt zal worden gehoord! Met dit gevoel van 'gehoord te worden' komt de impliciete overtuiging dat het kind waarde heeft. Uitzonderlijk goede ouders geven een kind een stem die gelijk is aan hetzelfde bestaansrecht net zoveel als ze hun eigen stem respecteren.

Een ouder kan zijn kind dit geschenk geven door de volgende drie "Regels:"
  1. Veronderstel dat wat je kinderen te zeggen hebben, net zo belangrijk is als wat jij te zeggen hebt.
  2. Wees ervan overtuigd dat jij net zoveel van hen kunt leren als zij van jou.
  3. Vul hun wereld door middel van activiteiten, spelen en discussies: eis niet dat zij het altijd met jou eens moeten zijn om toch een goed contact te hebben.
Ik ben bang dat dit niet zo eenvoudig is als het klinkt en veel ouders dit van nature niet doen. In wezen is hiervoor een geheel nieuwe stijl van luisteren vereist. Iedere keer dat een jong kind iets zegt, is hij of zij bereid om een deur te openen om ervaringen van hun wereld te delen... En een kinderwereld is net zo rijk en complex is als je eigen wereld, zelfs op de leeftijd van twee!

Geduld en rust

Aan de wortel van veel emotionele lijden van ieder mens, ligt een kern van, ongezien, ongehoord, en onbemind te worden, of kortom om geen bestaansrecht te hebben. De narcist ziet de kinderen alleen maar als een verlengstuk van zichzelf. Als jij de enige geestelijk gezonde ouder bent, is het voor je kinderen van groot belang voor hun welzijn, dat jij de rust hebt om echt naar ze te luisteren. Dit geduld en deze rust zul je nooit vinden, zolang je in een destructieve relatie blijft.

Het oplossen van deze problemen vereist allereerst dat je de relatie met jezelf hersteld, waarin je de kern zelf, een mens die gezien mag worden en rechten heeft, aanpakt. Vertrouw op je eigen oprechte liefde, blijf altijd gaan voor jouw kinderen, laat je nooit kapot maken door een narcist, want je kinderen hebben dan ook niets meer aan jou als ouder!

Geen opmerkingen: